Ode aan Lemurië

 

Lemurië in aanvang was stralend als de Zon. Onschuld.
Eenheid met de natuur, met de scheppingskrachten en levenskrachten.
Door wilsinspanning en macht en het aanwezige en het bijzondere voorstellingsvermogen was de mens een meester hiermee. Dit was de eerste essentie van deze ontwikkelingsperiode van de mensheid.
De mens was soepel, elastisch en daardoor heel beweeglijk, dat wil zeggen veel minder gematerialiseerd in de fysieke vorm, zoals deze nu gekend is. Misschien is “kneedbare was” wel de goede verwoording.
Prachtige natuur – Flora en Fauna – zoals wij dat Nu noemen en alles was qua “vorm, substantie, bewegen en kleur” ANDERS. Lucht was dichter en water was dunner. Planten en bomen waren groter. Maar nauwelijks in woorden of beelden, kunst uit te drukken, de pracht, de volheid, het leven, de verbindingen, nogmaals niet zoals wij het NU kennen en zien en horen en het was zo goed als optimaal in samenhang en samenleving met de elementen en de kosmos en de aanwezigen van de Hogere Rijken.
Geen gesproken woord, er kan worden gezegd, een zangtaal (klank) van mensen met elkaar maar ook met de natuur, de elementen en hogere rijken, aangevuld of ondersteund door een vorm van het lezen van de gedachten.
Een natuurtaal om van wat binnen werd gevoeld uit te drukken, dus niet de indrukken van wat er buiten de mens gebeurde.
Het leven was daar in verbeeldingen, voorstellingen en vooral indrukken via de toenmalige zintuigen, zoals ze toen werkten.
Het volgende is een minder eenvoudig uit te leggen iets, want een geheugen was nog niet ontwikkeld.
Je kan het uitleggen als dat de mens de “de energieën aflas, inzag” in alles wat er leefde, mede “begreep” de mens op deze manier het levenloze. Het gaat dus over “krachten” en de mens kon van daaruit creëren.
Beperkingen, afscheidingen, waren ongekend zoals wij dat nu aan het ervaren zijn.
Het was de prilheid van het pasgeborene, de mens in wording zijnde en ook van allerlei andere bestaansvormen in de diverse, andere rijken op Gaia.
De mens in wording, het fysieke in aanleg, het was toen nog niet zoals wij er nu uitzien en zoals wij ons nu gedragen en het geschenk was gegeven om te leven op de prachtige planeet Aarde met zo veel andere creaties.
De mensen zagen en namen al de mogelijkheden om mee te leven als één aan, als voorbeeld, daar zie ik een soort van hol en wat daar was aan gesteente, groen en woud, daar deden ze wat mee en dat namen ze in gebruik “met elkaar”. (Wellicht zijn de boeken van Jean M. Auel, de serie van de Aardekinderen daar wel een hulp bij als ondersteunende uitleg, ik zeg niet dat het precies zo was, maar….)
Samenleven was er wel, in aanvang was er nomadenleven, later meer in koloniën, met elkaar als mensen, met planten, dieren, mineralen, elementen en de aanwezigen van de Hogere Rijken en veel van de planeet was nog steeds heftig in beroering door het scheppingsniveau van die periode. Met andere woorden, bewegingen waren “groter”.
Om hierbij voorbeeld te geven: de zondvloed was daarbij vergeleken een kleinigheid.
En hoe verder men terug zou gaan in de “tijd” hoe meer vloeibaar de mens kan worden gezien.
Wellicht zijn er mensen (lezers), die zich hun leven in Lemurië ook kunnen herinneren of gedeeltes ervan of wat indrukken of nog anders.
Het was niet lawaaierig daar, er waren vormen van stilte en zijn en met de natuurlijke geluiden (hoorbaar) en hogere communicatie en de manier waarop de mens met elkaar in contact stond.
Geen radio of televisie, telefoon, computers, stemverheffingen, vliegtuig- , trein- en autogeluiden e.d. Al natuurlijke omgeving en geluiden.
Lemurië was best een lange periode, voor wat wij noemen eeuwen en eeuwen en het was ver voor onze jaartelling 0.
Tevens een ontwikkelingsperiode met invloeden van allerlei aard en met allerlei ervaringen en gevolgen…….

Waarom maak je een Ode aan Lemurië?
Ik heb daar ook een leven geleefd, op een moment ben ik begonnen mij dingen te herinneren, bijvoorbeeld dat er al mannen en vrouwen met kinderen waren en samenlevingen, alles een veel natuurlijker leven, de natuur als de borst van een moeder, de voedster, zo anders als hier in dit NU. Ik kan me daar nauwelijks woorden bij bedenken. Ik heb mooie herinneringen, indrukken van binnenuit, kennelijk ben ik daar in een periode geweest voordat het zich steeds meer en meer ontwikkelde en de minder goede kant opging. Het was goed, het was goud en warm, zo creatief en genoeg van het “zichzelf” zoals het was voor iedereen. Je was gewaar van het al, van al de natuur, zoals een hele grote familie en contact was er vanuit het binnenste,
eigenlijk met een vorm van gevoelen indrukken weergeven met kleuren en wat klanken en gebaren.
Kennen jullie “fix it” zoiets was er en zie al de mogelijkheden.
De mens beheerste door de Geest de Materie. (Energieën)

Een beetje verder en een beetje meer;
Eigenlijk was dit het kleine Paradijs als vervolg van het Grote Paradijs op de Aarde.
Dit tijdperk is het derde menselijke tijdperk.
De invloeden waren er voornamelijk vanaf de Maan, er kan worden vermeld de Maanwereld van Lemurië.
Maar let wel, er was groot en veel vulkanisme, het vuur van Lemurië.
En niet heel de Aarde was bewoond met “mensen”.
Denk aan continenten in vorming en natuurlijk gebeurden er dingen.
Maar Lemurië was er en op een manier meer betrouwbaar en meer gevorderd (verhard) qua continent.

Wat denken wij allemaal niet af op een dag Nu, toen was het denken ver weg, wil en gevoel waren daar alles. Innerlijk door het Goddelijke gedragen, dat wil eigenlijk zeggen zonder gestuurd te zijn door eigen wil.
Ik wil graag spreken over de ontwikkeling van het Mannelijke en het Vrouwelijke, het Vrouwelijke en het Mannelijke, maar dat is best wel een onderwerp om niet zo maar “even” wat over te schrijven.
Maar de essentie was er, deze ontwikkeling van Het Mannelijke en het Vrouwelijke “apart”, man en vrouw waren nog niet zo heel lang “apart”. En door de gecreëerde omstandigheden werden beiden kanten zogezegd ontwikkeld. Heel belangrijk waren de ontwikkelingen van het geheugen, door de vrouwelijke kant of aspect, ik heb het verwoord als; het opnemen van de natuurkrachten en het laten nawerken in de ziel, dat bleef maar steeds meer aanwezig van binnen, er konden zich dingen herhalen en zo ontwikkelde geheugen.
De mannelijke kant of aspect was verbonden met de ontwikkeling van het wilselement.
Het uiten van de wil. Uiterlijk doen.
Man en vrouw, mannen en vrouwen, waren voor verschillende soort van machten uit de Hogere Rijken als toegang te benaderen, vrouwen voor het meer ziele-goddelijke en mannen meer voor het natuurlijk-goddelijke.

Vanuit het leven als één met de natuur en al de toenmalige machten en krachten ontstonden door een combinatie hiervan en het voorstellingsvermogen en de ontwikkeling van geheugen en verstand, in het latere Lemurië, de Etherische Lichtsteden.
Met allerlei kunstzinnige bouwwerken, denk hierbij meer aan tempels en oorden van wijsheid, religieplaatsen en instituten voor wat wij nu onderwijs noemen.
In de eindperiode kwam de spraakvorming tot stand, het Godenwoord wordt Mensentaal.
En er kwam nog meer tot stand door het bestaan, het leven als mensen en medebewoners op de Aarde, de ontwikkeling van sympathie en antipathie, ik gebruik bewust deze woorden,
(nu noem ik toch die andere woorden maar “het goed en het kwaad”).
Dit hoort eigenlijk meer bij het deel van de ontwikkeling van het mannelijke en het vrouwelijke, maar op een manier typeert het “het onderscheid”, het betekent dat de vrouwen meer vanuit het innerlijke beleven, reageren en doen, de mannen vanuit de wilskracht, het tonen van de uiterlijke werking hiervan.
Innerlijke krachten en uiterlijke krachten.
Daar ontstonden daardoor consequenties, conflicten, hoe we dat nu ook mogen noemen.

Er was enorm veel turbulentie in Lemurië en het had nog lang niet zoveel dichtheid. Ook turbulentie in de evolutie als mensheid, daar waren wel een paar fases daar en groot onderscheid qua niveaus.
Dit had ook resultaten of gevolgen, oorzaak en gevolg zijn nooit gescheiden.
Over de ondergang van Lemurië, ik las ergens het was de mensheid zijn eigen schuld…..
Het vulkanische vuur werd gebruikt in het werk/arbeid en in de (uit)vindingen.
Dit natuurlijke vuur diende voor velerlei als basis.
De lagere soort van mensen, die zeer gevoelig waren voor de invloed van het Luciferische, werden in die mate daardoor beïnvloedt dat ze op onjuiste manier gebruik gingen maken van de vuurkrachten, vulkanische vuurkrachten. Deze “lagere” soorten van mensen waren te weinig beschermd door …. (dat laat ik liever in het midden en geef ik over aan het plan van “vergeven en vergeten”) ze waren (erg weinig) minder bestand tegen de effecten van de Luciferische natuur.
Ik geloof in een combinatie en niet alleen door “het lagere”.
En toen ging het ten onder. En Gaia werd bezeerd.

Waarom schrijf je ook al weer deze Ode?
Om dit bovenstaande als eerste te vertellen. En dan nog het volgende.
Wij leven hier nu met o.a. veel mensen op de Aarde en wij zijn hier niet zomaar “iets” en wij zijn hier niet voor “niets”.
De Schepping, de Schepper en er zijn vele betrokkenen vanuit het Hogere
hadden echt een goede bedoeling om de mensheid te scheppen.
Er heeft toch wel iets tegengewerkt. Dat “iets” dat is iets daar/hier/waar? en herhaling hiervan blijkt minder geschikt.
Ik geloof in het “Goede”.
In Lemurië in die aanvang daar was dat. “Dat wat is geweest dat zal er altijd weer zijn en wat is gedaan, zal altijd weer worden gedaan. Er is niets nieuws onder de Zon.
Wanneer men van iets zegt: Kijk, iets nieuws,’ Dan is het altijd iets dat er sinds lang vervlogen tijden is geweest”.

In deze 21e eeuw wordt hier aan ons op de Aarde aangeboden om dat te herkrijgen, er is een opening gegeven voor dit leven op de mooie Aarde met al de creaties die erop geplaatst zijn.
En we herkennen de opening weer met het Hogere en er is weer contact en er worden dingen doorgegeven, er wordt hier gesproken over spirituele communicaties, ik denk en geloof dat wij dat heel erg moeten waarderen en met Liefde behandelen.
Energieën zijn herbruikbaar, denk aan het Violette Vuur van de 7e Straal, er wordt getransformeerd.
Een nieuwe optie wordt aangeboden (dit is modern taalgebruik), dit keer voor het omkeerproces, het wordt mede genoemd de inademing van de Schepping, terugkeer naar de Gouden Gloed.

Een vergeven wereld. Om ons te doen begrijpen dat alles wat De Schepper heeft gecreëerd geen einde kan hebben en niets dat Hij niet heeft gemaakt is echt.

Om te noemen, wat er ook was:
Inwijdingen. Excessen in het groot brengen van kinderen. Leidinggevenden met grote invloed (magische invloed) op de andere mensen (van een lager niveau), maar ook dierlijken van allerlei aard. Instinctief leven, in aanvang dierlijk leven met de evoluerende Aarde. Hoog en laag waren relatieve begrippen. Voorbereidingen voor het Atlantische tijdperk door uitverkorenen. Metalen en gesteente van allerlei aard waren meer kneedbaar, veel minder hard, eerder dik vloeibaar. Verdelingen op Aarde met betrekking tot het wisselend omhoog komen en naar beneden gaan van delen van de Aarde. Verplaatsingen ook van mensen. Het aanpassingsvermogen aan de levensomstandigheden was van een snel en hoog niveau. Lemurianen worden geboren magiërs genoemd, er werd grote kundigheid opgedaan. Een klein deel van deze Lemurianen waren in staat om verder te evolueren, de grootste invloed kwam hiervan uit het vrouwelijke aspect van de Goddelijkheid.

Waar was Lemurië?
Misschien is dit wel een antwoord met indicatie.
Voordat ik verder ga, heel de planeet Aarde was toen anders en ik denk dat wij geen idee hebben van al de bewegingen en hoe het eruit zag.
Er wordt aangegeven dat, hebben jullie wel eens gekeken naar de eerste voor publiek gepubliceerde satelliet foto’s van de Aarde ?
De Indische Oceaan en dat gaat verder, richting Verenigde Staten van Amerika in de Grote Oceaan, dat deel daar (al dat water) schijnt het geweest te zijn. Nu ga je natuurlijk kijken naar hoe het er nu uitziet.
Ik heb de indruk dat we niet moeten onderschatten HOE dat in beweging was en de gevolgen.
In veel schrijverij wordt aangegeven dat de Westkust van de USA erbij betrokken was, net zoals Hawaï en delen van Australië en India en Afrika (grenzend aan de oceanen) Dat is best wel zogezegd veel Aarde gebied wat eerst “hoger” geweest is, een groot Lemurië, nu is het “onder water” zoals er nu naar kan worden gekeken. We zullen het ooit weten.

Bronvermelding:
Volgens Antroposofische Visie.
Rudolf Steiner GA 11
Rudolf Steiner GA 354, 4e voordracht
Emil Bock Urgeschichte

Prediker 1:9-11
Aartsengel Michaël via Ronna Herman
Satellietbeeld Atlas van de Wereld NOAA –Canada ISBN 90 72 770 749

https://sites.google.com/site/waldorfwatch/lemuria
The Karma Police Bureau – You Tube Kanaal

Liefdevolle ondersteuning van dierbaren en helpende uit Hogere Dimensies.
Innerlijk weten.

 

   

  

 

Ik heb een poging gedaan via kunst expressies indrukken van Lemurië weer te geven.
Mensen heb ik geprobeerd weer te geven op twee van de werken. Ik doe dit, wij doen dit
vanuit ons Nu, zoals wij nu zijn en alles weergeven. Het is gewoon een poging.
Wat jullie kunnen zien als een soort “stad” dat was mijn poging om een Lichtstad te verbeelden,
maar ook om iedereen te stimuleren, van wat of hoe was het, dat betekent niet dat iedereen daar
geweest moet zijn, maar wij als mensen kunnen echt medecreëren.

Geef een reactie